با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
در مقاله حاضر نویسنده با استناد به آیات متعدد قرآن کریم، نمایی از فضاسازی قرآن از پایان تاریخ بشر و جهان و تصویری از وقایع روز قیامت و حالات مردم به هنگام برپایی رستاخیز عظیم ارائه داده است که با هم آن را از نظر می گذرانیم. خوف و هراس قیامت
در فضاسازی و تصویرسازی فیلم هایی که از آن به ژانر( نوع ) وحشت یاد می شود، فضای داستان به گونه ای ترسیم می شود که بسیاری از بینندگان و تماشاگران بویژه کسانی که با قهرمان فیلم و یا دوربین، همراه هستند و از نظر احساسی و عاطفی به هم ذات پنداری با قهرمان رسیده اند، به وحشت می افتند و واکنش های عصبی و هیجانی شدیدی از خود بروز می دهند و گاه نزدیک است که قلبشان از کار بایستد.
در تصویرسازی قرآن از وقایعی چون قیامت، دوزخ و نیز آخر زمان، ما با چنین شیوه بیانی مواجه هستیم. آیات قرآنی به گونه ای به این موضوعات می پردازد که مطالعه آن، دل ها را به هراس می افکند و آه و سوزی دردناک از جان ها برمی خیزد و جیغ ها و فریادها از درون برمی آید و یا تحت تأثیر فضاسازی قرآنی، حتی شخص جان از تن تهی می کند.
داستان های بسیاری در منابع تاریخی آمده که ناظر به برخی از تأثیرپذیری های شدید مردم نسبت به قرآن و به ویژه برخی از آیات بوده است. از جمله این داستان ها می توان به داستان عارف کامل، فضیل عیاض راهزن اشاره کرد که با آیه ای چنان متحول و دگرگون شد که همه چیز را وانهاد و سرگردان و واله عالم عشق و ملکوت شد.
یکی از تصویرسازی ها و فضاسازی های بسیار شگفت قرآن، تصویری است که قرآن از آخر زمان و پایان تاریخ بشر و جهان به دست می دهد. براساس تصویر قرآن، انسان تا پایان تاریخ جهان می ماند و انقراض نسل بشری جز به پایان تاریخ جهان شدنی نیست؛ به این معنا که برخلاف گونه هایی چون دایناسورها که پیش از پایان جهان از میان رفته و یا می روند، پایان تاریخ بشر با تاریخ جهان همزمان می شود. از این رو وحشتی که در آخر زمان پدید می آید، وحشتی است که تاکنون هیچ ژانر وحشت نتوانسته است آن را به تصویر درآورد و قلب ها را وادار به ایستادن بکند و مردان را به میخکوب شدن بکشاند. لزوم شناخت پایان تاریخ
مطالعه پایان تاریخ بشر و جهان بسیار مهم و اساسی است، زیرا از یک نظر سرنوشت شخص و نوع بشر را بیان می کند. کسانی که درباره ماهیت و موقعیت خود در تردید هستند و درباره سرنوشت خویش دغدغه دارند و یا دغدغه نوع بشر آنان را به خود مشغول داشته است، می کوشند تا بدانند چه بر سر خودشان و آینده جهان و بشریت می آید.
بی گمان بر دانشمندان است که با بررسی دقیق و تدبر در آیات قرآنی از یک سو و نیز یافته های علمی مختلف از سوی دیگر، به تطبیق تصویرسازی قرآن اقدام کنند و واقعیت های آخر زمانی را به شکل علمی برای مردم تبیین و تحلیل نمایند تا به این وسیله فرصت های تازه ای به بشر ببخشند و مسیر مشخص و معلوم زیستی برای او تعیین کنند.
با این همه این بدان نخواهد بود که ما دست از قرائت صرف آیات برداریم؛ زیرا تلاوت آیات الهی بویژه آن هایی که نسبت به سرنوشت شخصی و جمعی بشر و جهان، مطالبی را بیان داشته است می تواند در شیوه رفتاری انسان ها تأثیر سازنده و مثبتی به جا گذارد. هر چند که این آیات و تصویر و فضاسازی آن همانند دیگر آیات تکوینی و تشریحی از ویژگی «اضلال بسیار و هدایت بسیار» برخوردار می باشد، ولی بی گمان پندی است برای صاحبان خرد و اولوالالباب و عبرتی برای کسانی که می خواهند راه درست زندگی را بیابند و در مسیر کمالی گام بردارند. وحشت در آخر زمان
بی گمان آخر زمان به معنای پایان تاریخ جهانی است که از آن به هستی مادی یاد می شود و شامل همه هفت آسمان و زمین می باشد. به این معنا که آن چه در برابر ماست، مجموعه ای از هستی و بخشی از آن است که روزی می بایست به پایان رسد؛ زیرا این مجموعه خود در زمانی قرار گرفته که آغاز و انجامی دارد؛ هر چند که فراتر از این مجموعه و در سایر بخش های هستی که بیرون از دایره هستی مادی می باشد، حیات و زندگی به شکل دیگری ادامه داشته و خواهد داشت. کاربرد آخر زمان در آیات و روایات به روشنی این معنا را تبیین می کند که آن چه ما از آن به دنیا در برابر آخرت و جهانی دیگر یاد می کنیم، روزی به سرانجام می رسد و پایان می یابد و زمان و زمین یعنی ماده و هر آن چه از لوازم آن است در هم پیچیده می شود و اثری به این شکل از آن باقی و برجا نخواهند ماند. در آیات قرآنی از این تغییر و تحول، به تبدل یاد شده و خداوند به صراحت می فرماید: یوم تبدل الارض غیرالارض و السماوات و برزوالله الواحد القهار؛ آن روز که زمین به زمینی جز این بدل شود و آسمانها به آسمانی دیگر، و همه در پیشگاه خدای واحد قهار حاضر آیند.(ابراهیم آیه ۴۸)
آخر زمان به معنای واپسین دوران از دنیا است که به قیامت می پیوندد. این بدان معناست که دنیا دارای پایانی است و زمان آن به سر خواهد آمد و چیزی از دنیا بر جا نخواهد ماند.
آیات قرآنی چندی به مسائل و حقایقی که در روزهای واپسین دنیا برای زمین و آسمان ها رخ می دهد، اشاره دارد و دگرگونی های اجتماعی و فرهنگی و هم چنین تغییرات تکوینی آن تبیین شده است. اشراط الساعه به بخشی از این تحولات و تغییرات اشاره می کند که در بسیاری از آیات و روایات به طور کامل به آن پرداخته شده است.
اهم مطالبی که درباره آخرالزمان و روزهای واپسین آن در آیات قرآنی به تصویر کشیده شده است اموری چون جنگ جهانی (کهف آیات ۹۸ و ۹۹ و نیز مجمع البیان ذیل آیات) خروج سفیانی (سبا آیه ۵۱ و نیز مجمع البیان ذیل آیه) خروج جنبنده ای سخنگو از زمین (نمل آیه ۸۲) حاکمیت اسلام و مؤمنان در آخر زمان (نور آیه ۵۵ و انبیاء آیه ۱۰۵)، نزول و رجعت حضرت عیسی(ع) از آسمان به زمین (نساء آیه ۱۵۹ و زخرف آیات ۵۷ تا ۶۱ و نیز مجمع البیان ذیل آیات)، رجعت گروهی از مردم به دنیا (نمل آیه ۸۳ نیز مجمع البیان ذیل آیه)، هجوم یأجوج و مأجوج (انبیاء آیه ۹۶ و کهف آیات ۹۴ تا ۹۹ و مجمع البیان ذیل آیات)، اجتماع شیعیان در آخر زمان (بقره آیه ۱۴۸ و مجمع البیان ذیل آیه)، عدالت و امنیت در آخر زمان (نور آیه ۵۵)، آتش گرفتن دریاها و اقیانوس ها، برخورد سیارات و ستارگان، پنبه شدن کوه ها و آتش گرفتن آسمان، تبدیل شدن کرات آسمانی به فلزات مذاب و مانند آن می باشد. (معارج آیات ۸ و ۹ و آیات دیگر)
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
